Zupełnie nie wiem kiedy minął ten weekend. Czas między wczorajszym porankiem a dzisiejszym wieczorem zleciał w wariackim tempie, bez czasu na oddech. Jedyne co mocno zapadło mi w pamięć to smak mojego ulubionego wędzonego twarogu.

    Moja przyjaciółka jest maniaczką tej wędzonej formy białego sera. Kiedyś opowiadała o nim na tyle często, że zaczęłam w głębi ją przeklinać za każdym razem, gdy w jej ustach pojawiał się ten temat. Opowiadała o tym jak smakuje, gdzie można go kupić (w Lidlu) i skąd pochodzi. Totalne wariactwo, ale z zaciekawieniem spróbowałam i ja. Tak jak przewidziała, zakochałam się na całego. Z tego co wiem, podobne uczucie zawładnęło Tosią, czego produktem finalnym stały się pyszne pierogi ruskie ze wspomnianym twarogiem w roli głównej. Kiedy więc zobaczyłam przyjaciółkę przed śniadaniem w drzwiach z bułkami i paczką wędzonego białego sera uznałam, że należy mu się odpowiednie towarzystwo kulinarnych produktów.

    Pierwotnym pomysłem było ugotowanie jajka w botwince, aby nabrało pięknej różowej barwy. Podstawowe zasady chemii są mi jednak obce, gdyż jajko wyszło lśniąco białe, nie smakując botwinką ani trochę. Na szczęście sprawę uratowały chrupiące pod nim liście. To było naprawdę dobre śniadanie.